Tasmanie, en het sprookje is voor Wigger voorbij

Om maar direct met de deur in huis te denderen.
Uhm ja, het verwoorden blijft nog altijd heel erg lastig.
Voor mij (wigger dus) zit het tripje er helaas al weer zo goed als op. Heb nog 1 week te gaan in Melbourne. Helaas is mijn vader ziek geworden, in zo verre dat het voor mij en mijn familie het beste is als ik gewoon snel naar huis kom. Vandaar dat er geen westkust en fiji voorlopig meer komt voor mij. Uhm verder wat betreft het terug komen, vertrekken hier uit melbourne gebeurt de 21ste (maart) en aankomen doen we als het goed is in Amsterdam, te schiphol rond 06.30 op 22 maart. Al jullie "Welcome Back" kleurplaten,tekeningen en kado's kan ik vanaf die tijd in ontvangst nemen :)!

ALEX ZAL ZIJN REIS WEL VERVOLGEN.

Verder hebben we de afegelopen 2 weken natuurlijk ook nog heel erg veel beleeft. Dit keer was het de beurt aan Tasmanie. Hier wist onze over-over-over-overgrootvader Abel Tasman ooit tegen het eilandje aan te varen. Vandaar de naam dus..
Aangekomen in Hobart zijn we naar ons hostel gegaan om daar direct maar is in gesprek te raken met allemaal rare idioten die ook naar Tasmanie gegaan waren. Echt zelden zoveel debielen bij elkaar gezien.
Uiteindelijk zijn we 2 dagen langer in Hobart gebleven vanwege mijn slechte nieuws. Na al dit hebben we een auto gehuurd en dan zeg je: Dat mag niet als je geen 2 jaar je rijbewijs hebt of geen 21 bent. Klopt zeg ik, daarom hadden we hem direct maar gekocht met een terugkoop contract. Het was uiteraard een hele relaxte grote ruime auto,rijden dat deed ie wel zonder problemen. Alex wil altijd alle auto's waarin we rijden herman noemen, ik ga altijd voor johnny / bobby of iets dergelijks, vandaar de naam Muhammad voor deze auto.

Dag 1 zijn we van hobart naar Mt Field National Park gereden om daar watervallen, de Tall Trees (en lang waren ze; tegen de 100 meter) en wat leuke mooie meertjes met gigantische stuwdammen te beseffen. Op onze picknik/kamping spot kwamen we al snel aan de praat met wat lokale vissers, wat uiteraard een interessante avond tot gevolg had. Dag 2 zijn we verder langs de westkust omhoog gereden naar Strahan, waar we een fantastische zonsondergang hebben beseft en heerlijk illegaal gekampeerd hadden.
Daarna was het de beurt aan de noordkust, Stanley waar ze de beroemde The Nut hebben. Een rots a la Ayers Rock, heel erg weird. Gelukkig regende het de hele dag niet...
Weer een avond net buiten een camping geslapen om uiteraard wel alle faciliteiten te gebruiken maar toch die 5 dollar te besparen. Jaja we zijn dan toch echte backpackers geworden...

Vervolgens reden we heel de noordkust af langs Devonport en Launceston om de nacht door te brengen in wereldstad Perth. Niet te verwarren met Perth in Australie. Hier moest ik even heen omdat ik Perth West Australie moet missen. Dit was volgens ons echt het minst leuke dorp waar we OOOOOIT geweest zijn. Was letterlijk echt helemaal niks te beleven, behalve dat we de lampen van Muhammad aan hadden laten staan (ik wil geen namen noemen maar Big W was het niet). Gelukkig was onze buurman een automonteur dus die wist muhammad snel weer op te lappen.

De 2 dagen hierna hebben we doorgebracht in de Bay of Fires aan de noord oost kust. Hier hebben we het echt fantastisch gehad met wat idiote jongeren uit Launceston. Heel erg mooie omgeving, idioten oftewel helemaal top. Met toch wel een redelijke kater zijn we dag 3 naar Wineglass Bay gereden wat toch wel een van de meest indrukwekkende stukken natuur is geweest. Echt heel erg mooi. Na wineglassbay zijn we weer naar Hobart terug gereden om daar de laatste avond weer in goede stijl af te sluiten.


Na weer aangekomen te zijn in Melbourne, voelde het letterlijk als thuiskomen toen we aankwamen in ons hostel de Coffee Palace. Hier hebben we in januari al een week of 3 doorgebracht, tussen NZ en tasmanie 2 dagen, en nu dus nog een week. Hebben nergens zolang gezeten met dezelfde mensen. Echt een raar gevoel, maar wel relaxt want dit is toch ook zeker wel een van de leukste hostels. We hebben weer heerlijk wat avondjes pokerend, chillend, drinken doorgebracht op het dakterras. Echt genieten.
Op 16 maart was het uiteraard weer tijd voor een feestje, na echt heerlijk uiteten geweest te zijn voor Alex's verjaardag hebben we lekker gefeest met allemaal lui uit ons hostel, echt een topavond.Wat het allemaal nog beter maakte is dat we de avond ervoor weer naar het Crown Casino zijn gegaan waar we nu zelfs lid van zijn, na ons 10de bezoek! Hier hebben we weer lekker gepokerd,wederom niet onfortuinlijk, Alex +50, WIgger +300. Wat de totale pokerwinst nu op zo'n 1500 dollar brengt voor Alex en zo'n 1200 dollar winst voor Wigger. Niet slecht, ey?
Na die geweldige dag van alex zijn verjaardag werden we 17maart wakker met het idee lekker niks te gaan doen de hele dag, we hadden het weer is mis. Het was namelijk St Patrick's day oftewel de Ierse Nationale feestdag. En laten we nou net wat ierse ontmoet hebben... Oftewel op zijn iers de hele dag pinten Guiness weg lopen tanken, om de avond af te sluiten in een irish pub weer een echt fantastische avond.
Toen was het alweer 18 maart, zondag 18 maart, wat is er dan in Melbourne... Jawel de formule 1 grand prix. Alex en ik houden wel van wat gerace dus wij zijn daar al vroeg naartoe gegaan, hadden echt perfecte plaatsen met zicht op 2 bochten, tv scherm, de 2 bochten voor het rechte stuk echt heel vet. De race was ongeloofelijk vet, die wagentjes maken zo bizar veel lawaai. Verder was het ook leuk omdat er ook nog heel veel andere auto's racen, een show van een straaljager en andere vliegtuigen.En het weer was natuurlijk perfect. Veel beter had deze dag dus neit kunnen zijn!
De rest van de dagen hebben we weer lekker gechillt in het hostel en in Melbourne zelf, echt een fantastische stad! Nu ga ik zo maar wat kleren wassen en me tas inpakken want morgen is het alweer de dag dat ik me vliegtuigje moet pakken. Alex blijft nog een paar dagen langer in Melbourne, puur omdat het hier zo fantastisch is en gaat dan samen met een vriend uit Nieuw zeeland richting Adelaide reizen langs de Great Ocean Road.




Even weer wat feitjes die niet lekker in het verhaal mee liepen:
- Iedere ochtend,middag,avond gegeten in Muhamad, iedere dag geslapen in Muhammad. En het was eigenlijk nog best prima ook.
- Verder zal ik, ik niet zijn of ik moest weer wat kapot maken. Dit keer de beurt aan me rechterknie, gelukkig schijnt het tot nu toe allemaal mee te vallen.
- Tasmaniers hebben een slechte biersmaak, naja ze brouwen heerlijk bier (Boag's) maar alle jongeren drinken (cold) wat echt niet weg te lurken is.
- ZOOOOO was ik bijna de Cataract Gorge vergeten in Launceston, ook echt een van de vetste natuurplekken die ik ooit gezien heb, vooral omdat het dus in Launceston ligt.
- We toch 8 nationale parken hebben bezocht!
- We ook een ROADKILL hebben gemaakt, 2 zelfs. Alex was de brute moordenaar van willie de possum, en er is helaas ook zo'n schattig kangeroo'tje gesneuveld.
- En ten laatste ga niet in Tasmanie naar de kapper en ga al helemaal niet zeggen, Doe is wat leuks. Het resultaat valt dan toch wel wat tegen...
- Laat je haar wel knippen in het hostel de Coffee Palace, daar herstellen ze alle schade!
Nu is het aan Alex de beurt om de meeste foto's erop te zetten.